Co robimy, gdy zatniemy się w palec

ONA:

• Myśli: "au"!
• Wkłada palec do buzi, aby krew nie kapała na dywan.
• Drugą ręką sięga po plaster, przykleja.
• Idzie dalej.

ON:

• Wrzeszczy: "ku..."!
• Odsuwa rękę jak najdalej, bo nie może znieść widoku krwi.
• Woła o pomoc.
• W tym czasie tworzy się na dywanie plama krwi.
• Musi usiąść, bo nagle dziwnie się poczuł (w tym czasie nadchodzi pomoc, czyli ONA).
• Łamiącym się głosem wyjaśnia, że o mało nie stracił ręki.
• Odmawia przyklejenia plastra, bo "na taką ranę jest stanowczo za mały".
• Potajemnie sprawdza w Encyklopedii Zdrowia, ile krwi może stracić dorosły człowiek, a mimo to przeżyć (w tym czasie ONA leci do apteki po większy plaster).
• Z mężną miną znosi naklejanie plastra.
• Prosi o duży stek na kolację, aby przyspieszyć tworzenie się czerwonych ciałek krwi.
• Ostrożnie kładzie nogi na stoliku (w tym czasie ONA smaży stek).
• Stwierdza, że przydało by się kilka piw, aby uśmierzyć ból.
• Odkleja plaster, by zobaczyć, czy rana jeszcze krwawi (w tym czasie ONA jedzie na stację benzynową po piwo).
• Tak długo kombinuje przy plastrze, że znowu zaczyna lecieć krew.
• Zarzuca jej, że nie umie opatrzyć rany.
• Wzdycha i jęczy, kiedy ona odkleja stary i nakleja nowy plaster.
• Stwierdza, że dziś wieczorem muszą zrezygnować z tenisa, ale za to całkiem przypadkiem w TV leci mecz Pucharu Europy w piłce nożnej (w tym czasie ONA trze plamę na dywanie).
• W nocy kilka razy wstaje do łazienki, aby sprawdzić, czy nie tworzy się wokół rany zakażenie.
• Z tego powodu następnego dnia jest zmęczony i rozdrażniony.
• Zwalnia się z pracy dwie godziny wcześniej do lekarza, aby potwierdzić, że nie wdało się zakażenie.
• W pracy kradnie potajemnie temblak z apteczki w pokoju sanitarnym.
• Prosi miłą koleżankę o zabandażowanie i napawa się jej współczuciem.
• Podniesiony na duchu idzie z kolegami do knajpy wieczorem i na pytania opowiada: ''DROBIAZG, NIE MA O CZYM MÓWIĆ''!

Data: 1999-09-09 | Żródło: Nieznane | Ocena: 4.09 | Głosów: 11 | Oceń: